)
ماجراهای آقای خوش‌خیال (پُز دادن)
سیدناصر هاشمی
پسر آقای خوش‌خیال از مدرسه آمد خانه، مستقیم رفت داخل آشپزخانه و گفت: «مامان‌جان، من امروز نمره‌ی 19 گرفتم.»
مادرش گفت: «آفرین پسرم، می‌توانم کلی جلوی فامیل پُز بدهم. حالا از چه درسی نمره‌ی 19 گرفتی؟»
هوشنگ: «از املا 5، از ریاضی 8 و از انشا هم 6، که جمعاً می‌شود 19.»
***
دختر آقای خوش‌خیال سوار دوچرخه بود و می‌خواست پُز بدهد. فرمان دوچرخه را رها کرد و داد زد: «بابا... بابا... منو ببین... بدون دست، بدون دست.»
یکهو با صورت زمین خورد. بلند شد و دوباره داد زد: «بابا... بابا... منو ببین... بدون دندون.»
***
توی اداره آقای خوش‌خیال و همکارها داشتند به هم‌دیگر پُز می‌دادند. اولی گفت: «پسر من آر دی گرفته.»
دومی گفت: «این‌که چیزی نیست، پسر من جی‌ال‌ایکس گرفته.»
آقای خوش‌خیال که نفهمید همکارهایش چه می‌گویند، کمی فکر کرد و گفت: «پسر من هم سن ایچ گرفته.»
***
پسر آقای خوش‌خیال کلاس اول بود. هی از خودش تعریف می‌کرد که ریاضی من خیلی خوب است. یکی از بچه‌ها ازش پرسید: «اگر راست می‌گویی عدد «سی» را چه‌طور می‌نویسند؟»
پسر آقای خوش‌خیال جواب داد: «خب یک عدد «سه» می‌نویسیم و بعد یک تشدید روی آن می‌گذاریم.»
***
آقای خوش‌خیال یک آفتابه گوشه‌ی حیاط دید، با چوب زد و آفتابه را شکست. ازش پرسیدند: «آفتابه را چرا شکستی؟»
با عصبانیت گفت: «چون بی‌ادب بود. دست به کمر ایستاده بود گوشه‌ی حیاط و به من پُز می‌داد.»
***
پسر آقای خوش‌خیال دوید پیش پدرش و گفت: «بابا... من یک هندوانه‌ی کامل را تنهایی خوردم.»
آقای خوش‌خیال گوش پسرش را گرفت و گفت: «پسر تو هیچ خجالت نمی‌کشی، یک هندوانه‌ی بزرگ را تنهایی خوردی و آمده‌ای پُزش را می‌دهی؟ فکر بقیه نبودی؟»
پسرک گفت: «چرا بابا، همه‌اش به فکر شما بودم که مبادا یک‌دفعه سر برسی!»
***
دخترکوچولوی آقای خوش‌خیال در حالی که به در و دیوار پُز می‌داد، به پدرش گفت: «باباجان! من دیگر همه چیز را بلدم.»
آقای خوش‌خیال پرسید: «از کجا می‌دانی دخترم؟»
دخترکوچولو جواب داد: «آخه امروز معلم‌مان گفت دخترجان! من خسته شده‌ام، دیگر نمی‌توانم چیزی یادت بدهم.»
***
آقای خوش‌خیال زنگ زد برای خرید بلیت ورزشگاه. فروشنده گفت: «ده تومانی می‌خواهی یا سی تومانی؟»
آقای خوش‌خیال پرسید: «چه فرقی دارند؟» فروشنده گفت: «بستگی دارد کجا بشینی؟»
آقای خوش‌خیال برای این‌که پُز بدهد، جواب داد: «ما بالاشهر می‌شینیم.»
فروشنده با عصبانیت گفت: «منظورم این است که توی ورزشگاه کجا می‌خواهی بشینی؟ جایگاه ویژه یا معمولی؟»
***
آقای خوش‌خیال با دوستانش در حال قدم زدن بود. سر چهارراه دختربچه‌ای جلو او را گرفت و گفت: «گل می‌خری؟»
آقای خوش‌خیال هم با غرور یک پنج هزار تومنی به دخترک داد و گفت: «به هر کدام از دوستانم یک شاخه گل بده.»
دخترک گفت: «ببخشید، ولی شاخه‌ای شش هزار تومان است. با این پول‌تان می‌توانید فقط گل‌ها را بو کنید.»
)
ارسال نظر در مورد این مقاله