سرمقاله

دلِ دریایی

اکرم الف‌خانی

تا به حال شنیده‌ای که بگویند او دلش مثل دریا می‌ماند؟

دل دریایی، یعنی یک دل بزرگ! دلی که پر از محبت و مهربانی است. مثل دریا که یک عالمه ماهی‌های قشنگ را در دلش جا داده است.

دل بزرگ، قد یا هیکل گنده نمی‌خواهد. حتماً نباید سن و سال زیادی داشته باشی تا بتوانی یک دل دریایی پیدا کنی!...

من یک نوجوان سیزده‌ساله را می‌شناسم که ریزه میزه، اما فرز و چابک و باهوش بود. در زمان جنگ که خرمشهر به دست عراقی‌ها افتاده بود با همان جسم کوچک، اما دل دریایی‌اش، به دوستان خود کمک می‌کرد تا با دشمنان بجنگند. مثلاً از دشمن اطلاعات جمع می‌کرد و به رزمنده‌ها خبر می‌داد یا به زخمی‌ها کمک می‌کرد و باعث دلگرمی رزمنده‌ها بود. تو هم می‌توانی در خانه، مدرسه و محله یک دل دریایی داشته باشی. مثلاً با اخلاق‌های بدی مثل حسادت، پرخاشگری و تنبلی بجنگی و یا به پدر، مادر و هم‌کلاسی‌هایت در سختی‌ها و مشکلات کمک کنی. آن وقت تو هم یک دل دریایی پیدا می‌کنی، مثل شهید بهنام محمدی که فقط سیزده سال داشت و در مهر 1359 با گلوله‌های دشمن شهید شد و به آسمان‌ها پر کشید.