گفتوگو
سعید مهرآبادی
مبارزه با دستان خالی!
امیرمهدی یازده ساله است و در رشتهی کاراته فعالیت میکند. او توانسته با تلاش و پشتکار خود در این ورزش پیشرفت کند. با امیرمهدی گفتوگویی انجام دادهایم که با هم میخوانیم.
خودت را برای ما معرفی کن.
امیرمهدی استیری هستم و در کلاس ششم درس میخوانم.
از چند سالگی به ورزش کاراته رفتی؟
من از هفت سالگی به خاطر علاقهای که به کاراته داشتم، مشغول این ورزش شدم.
کاراته به چه معنایی است و چه ویژگیهایی داشت که به آن علاقه پیدا کردی؟
«کارا» به معنی مبارزه و رزم، و عبارت «ته» به معنی دستان خالی است. این ورزش یکی از محبوبترین ورزشهای رزمی است که ذهن و جسم انسان را تقویت میکند.
چرا رنگ کمربند کاراتهکاران با هم فرق دارد و تو موفق به گرفتن کدام کمربند شدهای؟
رنگ کمربندها بر اساس پیشرفت هر ورزشکار و یادگیری تکنیکها به آنها داده میشود و رنگ کمربندهای کاراته به این ترتیب است: سفید، نارنجی، آبی، زرد، سبز، قهوهای و مشکی و من کمربند مشکی گرفتهام.
در مسابقات چه مقامهایی کسب کردهای؟
در مسابقات استان در سال 1396 نفر سوم، در سال 1397 و 1400 نفر اول شدم. در مسابقات کشوری هم تا به حال دو بار مقام اول مسابقات کاراته را کسب کردهام.
ورزش چه تأثیری در روحیه و زندگیات گذاشته است؟
ورزش باعث شده اخلاقم ورزشکاری شود؛ یعنی زود عصبانی نشوم و حق کسی را ضایع نکنم و احساس شادابی و سلامتی داشته باشم.
به چه درسی بیشتر علاقه داری و دوست داری در آینده چهکاره شوی؟
به درس علوم علاقه دارم؛ چون از آزمایش کردن خوشم میآید و دوست دارم آتشنشان بشوم و به همنوعانم کمک کنم.
آیا کسانی که ورزشهای رزمی را انتخاب میکنند، آدمهای خشنی هستند؟
خیر؛ چون ورزش آدمها را خشن بار نمیآورد، بلکه به آنها صبوری و استقامت میآموزد.
به بچههایی که ورزش نمیکنند و بیشتر وقت خود را با گوشی و بازیهای رایانهای میگذرانند چه میگویی؟
به آنها میگویم که استفاده زیاد از گوشی باعث ضعیفی چشم و بدخلقی آنها میشود؛ اما ورزش به سلامتی و تقویت روح و جسم آنها کمک میکند.
اگر ناگفتهای مانده برایمان بگو.
من به بچهها پیشنهاد میدهم به سراغ یکی از رشتههای ورزشی که به آن علاقهمند هستند بروند و آن را ادامه بدهند؛ زیرا ورزش باعث نشاط و شادی میشود و بیحالی و افسردگی را از بین میبرد و در درس خواندن هم تأثیر زیادی دارد.
ارسال نظر در مورد این مقاله