)
قهرمانان کوچک کربلا
گفت‌وگو و عکس: طیبه رضوانی
شرکت‌کنندگان:
محمدجوشن مهدی، چهارده‌ساله
امیرحسین بکتاش، چهارده‌ساله
واقعه‌ی عاشورا یک قیام بزرگ و باارزش در طول تاریخ است؛ قیام در مقابل ظلم و بی‌عدالتی دشمنان خدا و دین. غیر از بزرگ‌ترها، حضور کودکان و نوجوانان در این قیام باشکوه، رنگ و بوی خاصی به آن بخشیده است.
ما با دوتا از بچه‌های خوب، درباره‌ی این قیام آسمانی گفت‌وگویی کوتاه داشته‌ایم. یکی از این دوستان خوب، اهل کشور اندونزی است.
محمدجوشن مهدی چهارده سال دارد. نکته‌ی قابل توجه این‌که او به شدت اهل کتاب و کتاب‌خوانی است و رتبه‌ی کتاب‌خوان برتر را هم کسب کرده است.
از بچه‌ها می‌پرسم: چرا امام حسینm به جنگ یزید رفتند؟
محمدجوشن: البته اولاً امام حسینm شروع‌کننده‌ی جنگ نبودند. ایشان به دعوت مردم کوفه و برای کمک به آن‌ها راهی سفر شدند که سپاه یزید هم مانع رفتن امام به کوفه شد. حتی امام حسینm از آن‌ها خواستند که بگذارند به شهر خودشان برگردند؛ اما آن‌ها قبول نکردند. نکته‌ی بعدی این‌که انسان در راه دفاع از دینش، باید از جان و مال و خانواده‌اش بگذرد و این خیلی باارزش و مهم است.
امیرحسین: من هم با محمدجوشن موافقم. حفظ دین آن‌قدر مهم است که آدم باید همه‌جور فداکاری را در راه دین انجام دهد. امامان علیهم السلام چون الگوی ما هستند، می‌خواهند به ما بیاموزند که وقتی پای دین وسط باشد، نباید چون و چرا کرد.
به نظر شما، دلیل حضور کودکان و نوجوانان در واقعه‌ی عاشورا چیست؟
محمدجوشن: به نظرم در واقعه‌ی عاشورا هر کسی مسئولیتی به عهده داشت. وظیفه‌ی مردها، جنگیدن با دشمنان بود و وظیفه‌ی زن‌ها و بچه‌ها هم رساندن پیام امام حسینm به بقیه‌ی مردم بود.
امیرحسین: من فکر می‌کنم حضور کودکان در روز عاشورا باعث شد مردم خیلی بیش‌تر از قبل از یزید متنفر شوند؛ چون بچه‌ها بی‌دفاع و مظلوم هستند. اگر کسی به کودکی ظلم کند، خیلی در نظر مردم بد جلوه می‌کند. مردم هم وقتی فهمیدند یزید حتی به بچه‌های امام حسین رحم نکرده، خیلی ناراحت شدند.
از نوجوانانی که در کربلا حضور داشتند، چه درسی می‌توان گرفت؟
محمدجوشن: درس شجاعت و استقامت؛ مثلاً حضرت قاسم با وجود سنّ کمی که داشتند، مردانه در برابر دشمن ایستادند و اصلاً ترس به دل‌شان راه ندادند.
امیرحسین: درس ولایت‌پذیری هم می‌شود گرفت. تمام کودکان و نوجوانان کربلا امام‌شان را به خوبی می‌شناختند و از تمام فرمان‌هایش اطاعت می‌کردند. خیلی هم مؤدّب بودند و بدون اجازه‌ی امام هیچ کاری نمی‌کردند.
رابطه‌ی امام حسینعلیه السلام با کودکان چه‌طور بود؟
محمدجوشن: معلوم است. انسان‌های بزرگ همیشه بچه‌ها را دوست دارند، چه برسد به امامان که مهربان‌ترین مردم روی زمین هستند. امام حسین علیه السلام وقتی می‌خواستند به میدان جنگ بروند، بچه‌های‌شان را بغل کردند و بوسیدند.
امیرحسین: امام حسین علیه السلام آن‌قدر بچه‌ها را دوست داشتند که مدام نگران آن‌ها بودند و خیلی سفارش بچه‌ها را به حضرت زینب سلام الله علیها می‌کردند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله