)
مترجم: سیدحسین فدایی‌حسین
پُردردسر
بعضی از بچه‌ها، موجودات پردردسری هستن.
اون‌ها صداهای خنده‌دار درمیارن؛
عصبانی می‌شن و شلوغ می‌کنن. خیلی کم پیش میاد که اون‌ها آروم و ساکت باشن.
حتی گاهی با آدم‌های بزرگ‌تر از چهل سال شوخی می‌کنن.
تنها زمانی اون‌ها رو آروم و ساکت می‌بینین که توی رخت‌خواب‌شون خوابیده باشن.
کمک!
ای وای!
این‌جا چه خبره؟
من این چاه را برای آب کنده‌ام!
پس شما در این‌جا چه کار می‌کنید؟
چی... کمک می‌خواهید؟
کانگوروی خصوصی
من یه کانگوروی خصوصی برای خودم دارم، که هرجا بخوام برم، باهاش می‌پرم و می‌رم. من هر روز از خونه تا مدرسه و از مدرسه تا خونه، پرش‌زنان می‌رم.
اون آن‌قدر بلند پرش می‌زنه که قلبم گروپ گروپ صدا می‌ده.
اون‌وقت همه فکر می‌کنن من از شوق رفتن به مدرسه،
یا به عشق برگشتن به خونه،
قلبم داره تند تند می‌زنه!
)
ارسال نظر در مورد این مقاله