پیش از خداحافظی

به کوشش: طیبه شامانی

اسراف چیست؟

به خاطر شغل پدرم، کلاس اول را در شهر تبریز گذراندم. در آن سال‌ها یک بقالی سر کوچه‌ی مدرسه‌ی ما بود که همه‌ی بچه‌ها خوراکی‌های‌شان را از او می‌خریدند و یکی از خوراکی‌های محبوب ما، آرد نخودچی بود. هر روز بعد از این‌که دو قاشق از آن خورده می‌شد، بیش‌تر آن با لوله‍‌‌ی خودکار به اطراف فوت می‌شد، بقیه‌اش هم روانه‌ی سطل آشغال کلاس بود. یک روز بابای مدرسه همه‌ی بچه‌ها را جمع کرد و از زحمت و وقت زیادی که این ‌کار ما از او می‌گیرد، حرف زد و این‌که برکت خدا اسراف می‌شود و با پولش چه کارها که نمی‌شود کرد! همه‌ی ما شرمنده شده بودیم و می‌خواستیم جبران کنیم. آن روزها یک هم‌کلاسی داشتیم که از سر و وضعش معلوم بود اوضاع مالی خوبی ندارند. تصمیم گرفتیم چند روز خوراکی نخوریم و پول‌های‌مان را جمع کنیم. موضوع را به بچه‌ها گفتیم و جمع‌مان شد دَه نفر. بعد با پول خوراکیِ ده نفر، چندتا دفتر صدبرگ و چندتا مداد سیاه و مداد قرمز و یک تل موی سر و یک ورق عکس‌برگردان خریدیم. صبح روز بعد سه، نفر از ما قبل از رفتن به مدرسه رفتیم در خانه‌‌ی‌شان. مادرش توی حیاط بود. صدای گریه‌ی یکی از بچه‌های‌شان بلند شد! مادر گفت: «کیه؟» گفتیم: «لطفاً باز کنید!» بسته را پشت در گذاشتیم و به سمت مدرسه برگشتیم. بعد از این همه سال، هنوز یادِ خوش‌حالی چشم‌های مادر هم‌کلاسی‌ام مرا خوش‌حال می‌کند.

فریبا بندی(تصویرگر)

*

صرفه‌جویی

اوایل پاییز بود. یک روز وقتی علیرضا از مدرسه به خانه آمد، دید مامانش دارد پرده‌های اتاق‌ها را عوض می‌کند.

علیرضا گفت: «مامان‌جان، پرده‌ها که نو هستند! چرا آن‌ها را عوض می‌کنید؟»

مادرش گفت: «پرده‌های جدید، پرده‌های ضخیمی هستند که مناسب زمستان هستند. این پرده‌ها به ما کمک می‌کنند که در مصرف گاز صرفه‌جویی کنیم.»

علیرضا به مادرش لبخندی زد و گفت: «پس من هم به شما در نصب آن‌ها کمک می‌کنم.»

امیر بناگر - 10ساله - کلاس سوم

آی بچه‌ها بدونین

از تو کتاب بخونین

مصرف بی‌رویه

کار خیلی بدیه

قدر نعمت رو بدون

اسراف نکن بچه‌جون

تو مصرف هر چیزی

بکن تو صرفه‌جویی

تا راضی باشه خدا

از همه‌ی آدما

«بچه‌ها اسراف نکنین!»

الینا مصطفوی - ۸ ساله - تهران