من هنوز پُل هستم

من ایرانی‌ام

من هنوز پُل هستم

مریم یوسفی

پل که باشی همیشه دلت پر از محبت و شادی است.

یادش بخیر آن روزی که متولد شدم. زمانی بود که روی برگه‌های کاغذ، نقاشیِ مرا کشیدند. ماه‌ها طول کشید تا اندازه و تعداد پایه‌ها و دهانه‌هایم را حساب کنند. در آن میان رودخانه دوست همیشگی من بود؛ زلال و مهربان، و به من لبخند هدیه می‌داد.

روزها گذشت، کم کم دوستان بسیاری پیدا کردم.

ماه‌ها پشت سر هم می‌گذشت و من کم کم شکل می‌گرفتم، زیبا می‌شدم و عکس این زیبایی را در دل زلال رودخانه می‌دیدم؛ اما نمی‌دانستم برای چه به وجود آمده‌ام!

چند سالی گذشت و من کامل شدم و اسمم را پل گذاشتند. حالا قرن‌ها گذشته است و من هنوز ایستاده‌ام.

***

ساخت پل در کشورمان ایران، از زمان‌های بسیار دور رواج داشته است. به طوری که قدیمی‌ترین پل در ایران در زمان ساسانیان روی رودخانه‌ی دِز ساخته شد. این پل 370 متر طول و 9 متر عرض دارد. پایه‌های این پل از یک دهانه‌ی کوچک و یک دهانه‌ی بزرگ تشکیل شده است. جالب است بدانیم که این پل، قدیمی‌ترین پل جهان نام گرفته است. در گذشته پل‌ها را از تنه‌ی درختان، گچ، آهک، سنگ و... می‌ساختند.

و اما از زیباترین پل‌های ایران، می‌توان سی‌وسه پل اصفهان را نام برد که از آثار زیبا و بی‌همتای دوران شاه‌عباس صفوی است. به این پل، پل «الله‌وردی‌خان» هم می‌گویند.

مصالح به کار رفته در این پل، آجر با ملات گچ در تمام بدنه و طاق‌های طبقه‌ی بالا، و سنگ با ملات سازوج در پایه‌ها و برج‌های کناریِ طبقه‌ی پایین است. برای ساختن این پل از مصالحی مانند: آجر، سنگ، گچ و ساروج استفاده شده است. پل‌های معروف ایران عبارت‌اند از: پل‌خواجو و پل جی در اصفهان، پل دختر لرستان، پل چلان چولان در مسیر بروجرد به خوزستان و...