خاطرات یک جهانگرد

گاوچاه

نوشته و عکس: عدالت عابدینی

من عدالت عابدینی هستم؛ جهانگرد دوچرخه‌سوار. از این شماره با خاطرات سفرم همراه باشید. خاطراتم را از شهر ورزنه شروع می‌کنم.

ورزنه، شهری است که در 150 کیلومتری جنوب اصفهان و در مسیر رودخانه‌ی زاینده‌رود به باتلاق گاوخونی قرار دارد. این شهر، به شهر سفیدپوشان معروف است، چرا که بیش‌تر زنان این شهر چادر سفید به سر می‌کنند.

اگر به این شهر بروید، دیدنی‌ها و جاذبه‌های زیادی می‌بینید که یکی از آن‌ها «گاوچاه» است.

صاحب گاوچاه شخصی به اسم حاج‌ابراهیم هست. حاج‌ابراهیم یک گاو کوهان‌دار دارد. حاج‌ابراهیم با این گاو دوست است. یعنی هر وقت شروع به خواندن آواز آن هم با شعرهای محلی می‌کند، گاو با طنابی که به کوهانش بسته شده حرکت می‌کند و آب را مثل قدیم‌ها از دل چاه بیرون می‌کشد.

آبی که از دل چاه بیرون می‌آید، برای آبیاری زمین‌های کشاورزی استفاده می‌شود.

دوستی حاج‌ابراهیم با گاو فقط به آواز خواندن محدود نمی‌شود بلکه خوراک او را هم تأمین می‌کند.

اما نکته‌ی جالب این‌که وقتی کسی دیگر آواز بخواند، گاو اصلاً حرکت نمی‌کند.

این رسم در زمان‌های قدیم خیلی در ورزنه رایج بوده است؛ اما حاج‌ابراهیم آن را بعد از سال‌ها دوباره زنده کرده است.

راستی در گاوچاه، یک بوم‌گردی سنتی زیبا هست که می‌توانید آن‌جا اقامت شبانه داشته باشید.